ავტორი: balu/კომენტარები: 0/ნახვა: 1138/თარიღი: 2013-03-31
ყველაფერი 2009 წლის იმ დღიდან უნდა დავიწყო, როცა ემირ კუსტურიცამ რუსებსა და ოსებს აგვისტოს მოვლენების ამსახველი ფილმის გადაღებაზე უარი უთხრა, თბილისში კი რეჟისორ რენი ჰარლინამდე აპარატურით დატვირთული თვითმფრინავი ჩამოვიდა და გადაღებებიც დაიწყო.
ფილმების გადაღებასა და ისტორიული მოვლენების ეკრანიზაციას განსაკუთრებულად რომ ვუდგებით ქართველები, ჯერ კიდევ რამდენიმე წლის წინ, აღმაშენებელზე მხატვრული ფილმის იდეასთან დაკავშირებული ციებცხელებაც მოწმობს: ჯერ სცენარი არ იყო დაწერილი, რომ რამდენიმე მსახიობი ნერვიულად სცემდა ბოლთას, ვაითუ, დავითის როლი სხვას მისცენო. სცენარის დაწერა გადაწყდა და, მაშინ ჯერ კიდევ ახალგაზრდა მწერლებს ქართული ინტელიგენციის (მიყვარს ეს სიტყვათშეთანხმება) ნაწილმა თითის ქნევა დაუწყო, – აქაოდა, კონსტანტინე გამსახურდია თავის უზარმაზარ ტომეულებს 25 წელი წერდა და თქვენ როგორ ბედავთ დავითის შესახებ სცენარის შექმნაზე ფიქრსო და ამ საჯარო პოლემიკის დროს, მათ უთუოდ გადაავიწყდათ, რომ კოწია გამსახურდია დიდი ხნის გარდაცვლილი იყო და მისი გაცოცხლება, მაშინაც და ახლაც, შეუძლებელი გახლდათ.
თუმცა, იდეის ავტორები მალევე მიხვდნენ, რომ მიუხედავად მეფე არტურთან აღმაშენებლის უპირატესობისა, რეალურად არსებული ქართველი პერსონაჟი, მსოფლიო კინოეკრანებზე ვერასოდეს მიაღწევდა ისეთ წარმატებას, როგორც ექსკალიბურის პატრონი და "ძლევაჲ საკჳირველით” მსოფლიოს გაკვირვებაც გაურკვეველი ვადით გადაიდო, თუმცა 2008 წელს დატრიალებულმა მოვლენებმა (უფრო ზუსტად კი, მავანთაგან ემირ კუსტურიცასადმი შეთავაზებულმა წინადადებამ) ფილმის გადაღების იდეაც დაბადა, რომელიც მალე სისრულეშიც მოიყვანეს
|