ჩემსავით ვინ შეძლებს ატაროს სევდა,
ანერვიულოს საბრალო დედა,
ასე უყვარდეს, ენატრებოდეს,
და მუდამ სხვასთან ეჩქარერებოდეს,
გრძნობებს აფრქვევდეს უაზრო ლექსად,
ვერ პოულობდეს ის რითმას ვერსად,
გაუღიმებლად ასე იცინოს,
დაუძინებლად გამოიძინოს,
წაითამაშოს ჰამლეტის როლი,
ვერც იქ იხილოს ტავისი ტოლი,
ჩამოაფაროს სცენაზე ფარდა,
მხოლოდ იმიტომ რომ ვინმეს ჰგავდა,
მეგობარს ზურგში ჩაარტყას დანა,
შეძლებს კი ვინმე ჩემსავით განა?