მე დავიქანცე,წამიყვანე,სიკვდილო ჩქარა,
რომ აღარ ვნახო ღირსეულნი ფეხით თელილი,
აღარ ვიხილო უვიცობის ზეიმი მარად,
არც სათნოება გალანძღული და შერცხვენილი.

უნამუსოებს თავს ნამუსის გვირგვინი ბურავს,
და უძლურება ძლიერებას უკარგავს ძალას,
არარაობა უსამართლოდ განდიდებულა
და სამართალი ცრუ დიდებას ხარკს უხდის კვალად.

ნათელ გონებას გზას უღობავს უგუნურება,
ენადაბმული ხელოვნება უღელქვეშ კვდება,
კეთილი საქმე ბოროტებას ემსახურება
და სასაცილოდ აუგდიათ ჭეშმარიტება.

მე მოვკვდებოდი,მოქანცული ამდენი თმენით,
რომ არ მიმძიმდეს,სიყვარულო,დათმობა შენი.