ალფონს ფიორელო კაპონის ყველა ალ კაპონეს სახელით იცნობს. როგორც თვითონ ამბობდა, იგი დაბადებულია 1899 წელს ნეაპოლში, ქალაქ კასტელამაროში. 1909 წელს კაპონის ოჯახი, როგორც ბევრი სხვა იტალიური ოჯახი, ბედის საძებრად ნიუ-იორკში გაემგზავრა. უფროსი შვილი რიშარი (რიჩარდი) პოლიციელი გახდა. მისი ძმა ალფონსო (ალ კაპონე) საწინააღმდეგო მიმართულებით წავიდა. მაგრამ გზის დასაწყისი სრულიად უწყინარი იყო – ყასბის თანაშემწე ბრუკლინში. მალე ის კრიმინალურმა სამყარომ ჩაითრია.

"All I want is to be loved, for myself and for my talent” ~ Marilyn Monroe

48 წლის წინ ,1962 წლის აგვისტოში საკუთარ ბინაში გარდაიცვალა ჰოლივუდის ლეგენდა მერილინ მონრო. მას შემდეგ ათწლეულების მანძილზე არ შეწყვეტილა დისკუსია თემაზე – მოკლეს კინოვარსკვლავი ,თუ თავი მოიკლა. მხოლოდ ბოლო წლებში იმატა ახალ-ახალმა ფაქტებმა იმის დასტურად, რომ იგი მოკლეს

დიდი წარდგენა არ ჭირდებ ალბათ ამ ადამიანს… ერთს ვიტყვი რომ ჰამლეტის მთავარი მომხიბლაობა იყო განსაკუთრებული და განუმეორებელი, მხოლოდ მისთვის დამახასიათებელი, იშვიათი სილამაზის, რბილი ტემბრის ხმა

გოეთე გახლდათ გერმანელი მწერალი და მოაზროვნე. მისი შემოქმედების ყველაზე მაღალ საფეხურად, ითვლება "ფაუსტი”, რომელიც ალეგორიული ხასიათის "ნაწარმოებია”. მასში ასახულია სხვადასხვა ეპოქის იერარქია. გოეთეს ეკუთვნის რამდენიმე ათეული საკმაოდ ცნობილი გამონათქვამი. სწორედ მათ გადავავლებთ ამჯერად თვალს. იმედია, გაწბილებულნი არ დარჩებით.

დაბადების თარიღი: 2 აპრილი 1725
დაბადების ადგილი: იტალია
გარდაცვალების თარიღი: 4 ივნისი 1798
გარდაცვალების ადგილი: დუხცოვი, ჩეხეთი
ცნობილია როგორც: ვენეციელი მუსუსი


კაზანოვა(Casanova) ჯოვანი ჯაკომო(2.IV.1725 ვენეცია-4.VI.1798 ციხედარბაზი დუქსი,ბოჰემია),იტალიელი მწერალი. ცნობილი ავატიურისტი; სახელისა და სიმდიდრის ძიებაში მოიარა თითქმის მთელი ევროპა, იყო ჯარისკაცი,ბიბლიოთეკარი და მუსიკოსიც. არაერთხელ იჯდა ციხეში.კაზანოვას ეკუთვნის ისტორიული თხზულებანი:”ისტორია მღელვარებისა პოლონეთში

ოსამა ბინ ლადენი მდიდარი არაბული ოჯახის წევრი იყო. იგი საუდის არაბეთში დაიბადა, იქ მიიღო განათლება, თუმცა 1990-ანი წლების დასაწყისში ტერორისტებთან კავშირის გამო ოჯახიდანაც მოკვეთეს და საუდის არაბეთის მოქალაქეობაც დაკარგა.

ოსამა ბინ ლადენის დაბადებიდან მალევე მისი მშობლები ერთმანეთს დაშორდნენ. დედა ხელმეორედ გათხოვდა, ოსამა კი მთელი ბავშვობა სამ ნახევრძმასა და ერთ ნახევარდასთან ცხოვრობდა.

განსხვავებული ცნობები ვრცელდება მის მიერ მიღებული განათლების შესახებ. სხვადასხვა წყაროების მიხედვით, 1970-ან წლებში საუდის არაბეთში „მეფე აბდულ აზიზის უნივერსიტეტში" ეკონომიკასა და ბიზნესის ადმინისტრირებას სწავლობდა, სხვა ვერსიით კი – სამოქალაქო ინჟინერიას. იგივე წყაროების ინფორმაციით კი, მას არც ერთი სპეციალობა ბოლომდე არასდროს უსწავლია და უნივერსიტეტს ყოველთვის დროზე ადრე ტოვებდა

იაკობ ივანეს ძე ნიკოლაძე (დ. 16 მაისი/28 მაისი, 1876, ქუთაისი ― გ. 10 მარტი, 1951, თბილისი), ქართველი მოქანდაკე, ქართული რეალისტური ქანდაკების ფუძემდებელი. საქართველოს სსრ სახალხო მხატვარი (1946), ყოფილი სსრკ-ის სამხატვრო აკადემიის ნამდვილი წევრი (1947), თბილისის სამხატვრო აკადემიის ერთ-ერთი დამაარსებელი და მისი პირველი პროფესორი (1922). სკკპ-ის წევრი 1939 წლიდან.

ბიოგრაფია

სწავლობდა მოსკოვში, სტროგანოვის ცენტრალური სამხატვრო-სამრეწველო სასწავლებელში (1892-1894), ოდესის სამხატვრო სკოლაში (1894-1895 და 1897-1898), პარიზის ხელოვნების უმაღლეს სკოლაში (1899-1901). ნიკოლაძის პირველ მნიშვნელოვან ნაწარმოებში, რომელიც 1895 წელს შეიქმნა ("იმერელი გლეხი”, თიხა, დაკარგულია), უკვე ჩანდა მოქანდაკის სწრაფვა ადამიანის შინაგანი სამყაროს გადმოცემისაკენ.

დიდი ილია ყველაფერში მაქსიმალისტი იყო. არც სხვას შეარჩენდა ზედმეტს და არც თავად აიცილებდა საკეთებელს.
გაბრიელ ეპისკოპოსის დაკრძალვაზე ილია ჭავჭავაძე ექვთიმე თაყაიშვილსა და კიდევ რამდენიმე ქართველ მოღვაწესთან ერთად ქუთაისში ჩაბრძანდა, გელათის ტაძარში არაჩვეულებრივი გამოსათხოვარი სიტყვაც წარმოთქვა.


საღამო ხანს სავახშმოდ ერთ დუქანში შევიდნენ, იქ კი გაშლილ სუფრას ცნობილი მოქეიფეები უსხდნენ პოეტ გიორგი შარვაშიძისა და ლანჩხუთის მაზრის თავად-აზნაურთა წინამძღოლის – იასონ გელოვანის თავკაცობით. ილიას დანახვაზე შემთვრალმა გიორგი შარვაშიძემ, რომელიც თამადა გახლდათ, შესძახა: "ოოო, ილია გრიგორიჩ! რა სასიამოვნო სტუმარია! აბა, ახალი სუფრა!” და მასპინძლებმა ილია და მისი თანმხლებნი მაგიდასთან მიიწვიეს.
გიორგი შარვაშიძემ თეფშზე ხუთი, საკმაოდ მოზრდილი, ჭიქა შემოდგა, სასმისები ღვინით გაავსო და შემოსწრებულთა სადღეგრძელო ასე მიირთვა, მერე კი ეს ორიგინალური სასმისი სტუმრებს შესთავაზა. ილიას თანმხლებმა ნიკო ღოღობერიძემ ეშმაკობა იხმარა, მთელი დღის მშივრები ვართ, ჯერ ლუკმას შევჭამთ და მერე დავილოცებითო, მოახსენა თამადას. ასე აიცილეს ის ხუთჭიქიანი, რომელიც შემდეგ აღარავის გახსენებია. გვიან ღამით, საკმაოდ შექეიფიანებულები წამოიშალნენ. ილიამ ბოლო სადღეგრძელო ასწია, მასპინძლებს მადლობა მოახსენა და მოულოდნელად განაცხადა: "ყველაფერი მშვენიერი იყო, მხოლოდ გულს მაკლია, ის ხუთი ჭიქა რომ არ შემისვამს.” ამის გაგონებაზე გიორგი შარვაშიძე გადაირია და შესძახა: "ა-ტა-ტა-ტა, ეგ როგორ მოხდა, ახლავე მიართვით ილიას ის ხუთი ჭიქა!” მოართვეს. ილიამაც დინჯად, დაგემოვნებით გამოცალა ხუთივე სასმისი…
ილია თავად დაუნდობლად აკრიტიკებდა ქართველი კაცის ნაკლოვანებებს, თუმცა, სხვისგან ქართველის აუგად ხსენებას ძნელად იტანდა, თუნდაც ის "სხვა” მისი თანამოძმე ყოფილიყო.

ნიკო (ნიკოლოზ) ასლანის ძე ფიროსმანაშვილი (ნიკო ფიროსმანი) (დ. 1862, სოფ. მირზაანი ― გ. 1918, თბილისი), ქართველიპრიმიტივისტი მხატვარი.

სპეციალურ ღილაკზე თითს დააჭერ და მაგიდის უჯრებიდან ამოდის ტელეფონი ან საბეჭდი მანქანა, გააჩნია რომელი გჭირდება.

მაგიდის ორივე მხარეს მრგვალი, მბრუნავი თაროებია წიგნებისთვის. ტიხრებზე ანბანური რიგის მიხედვით ლითონის ასოებია მიმაგრებული. საინტერესო დიზაინია. დღეს ეს არავის უკვირს, თუმცა გასაკვირია რომ ეს ორიგინალური კარადა საუკუნენახევრისაა და დღესაც არსებობს. მისი ავტორი ვასილ ჯორჯაძეა. ეს სახელი და გვარი ძველისძველ გაზეთებში თუ შეგხვდებათ – პეტერბურგში, ოდესაში, კიევსა და თბილისში მინიჭებული ჰქონდა კავკასიის პირველი ველომრბოლელის წოდება. გაზეთში "ველოსიპედისტი” დაიბეჭდა ცნობა იმის შესახებ, რომ ვასილ ჯორჯაძემ მოაწყო ველორბოლა მარშრუტზე სტავროპოლი-ვლადიკავკაზი-ალავერდი და დაიმსახურა ოქროს თასი. გაზეთი იმასაც იუწყებოდა, რომ თავადმა ჯორჯაძემ სიხარულით მიიღო ჯილდო და მაშინვე გადაიხადა საფასური ველოსპორტის ასაღორძინებლად. ამ ველორბოლის ფინალის ამსახველი ფოტო პეტერბურგში ინახებოდა, ახლა შესულია წიგნში "ძველი თბილისი”. თბილისის ძველი ველოტრეკი (მდებარე ზუბალოვის მიწის ნაკვეთზე) სწორედ მან აღადგინა.

ის სპორტსმენი არ ყოფილა, არც დიზაინერი, პროფესიით ინჟინერი გახლდათ. 1856 წლის 29 თებერვალს დაბადებულა ყვარლის რაიონის სოფელ გრემში, განათლება კი, ვარშავაში მიუღია.

ჯერ კიევში დაამთავრა კადეტთა სასწავლებელი, შემდეგ – 1882 წელს, სამხედრო-საინჟინრო აკადემია. თავისი სპეციალობით რუსეთის სხვადასხვა ქალაქებში მუშაობდა. თბილისშიც, ქუთაისშიც და ბაქოშიც უმსახურია. რუსეთ-თურქეთის ომშიც მიიღო მონაწილეობა და გამოჩენილი გმირობისთვის "წმინდა გიორგის რკინის ჯვრით” დაუჯილდოვებიათ. ტრიალ მინდვრებში სამხედრო დასახლებებს აშენებს, მშენებლობას ტუალეტების მოწყობით იწყებს. მუშებს ერთ მშენებლობაზე ქვიშას დააყრევინებს და წარწერას გააკეთებს – долой цивилизованный метод сальбаха (ეს უნიტაზის გამომგონებლის გვარია.) да здравстует вездесущий кошачий способ… მშენებლობაზე მას თავის თანაკურსელი შეცვლის, რომელიც ცნობს ჯორჯაძისეულ ხუმრობას და მიაწერს – узнаю друг, тебя по твоему изобретению…

მიმდინარე წელს შესრულდა გამოჩენილი ქართველი პოლიტიკური მოღვაწის, ვარლამ ჩერქეზიშვილის დაბადებიდან 165 წლისთავი.

ამ თარიღთან დაკავშირებით, საქართველოს მეცნიერებათა ეროვნულმა აკადემიამ გამოსცა ვ. ჩერქეზიშვილის თხზულებათა პირველი ტომი. დღეს, 25 ნოემბერს 14 საათზე აკადემიაში შედგება აღნიშნული მოვლენებისადმი მიძღვნილი სამეცნიერო კონფერენცია.

1921 წლის თებერვლის დღეებში, როცა საქართველოს დედაქალაქს ბოლშევიკური რუსეთის XI არმია უტევდა, თბილისელებმა კოჯრის გზაზე შენიშნეს მოხუცი კაცი, რომელსაც შაშხანა გაედო მხარზე და ფრონტისკენ მიეშურებოდა. ეს კაცი გახლდათ 75 წლის ვარლამ ჩერქეზიშვილი, რომელიც იმ სამშობლოს დამოუკიდებლობის დასაცავად მიეშურებოდა, რომლის აღდგენასაც მან თითქმის მთელი სიცოცხლე მოახმარა.

მსოფლიოს, ევროპისა და რუსეთის პოლიტიკური სამყაროსათვის ვარლამ ჩერქეზიშვილი უპირველეს ყოვლისა, ცნობილი იყო, როგორც საერთაშორისო ანარქისტული მოძრაობის ერთ-ერთი გამოჩენილი მოღვაწე და ლიდერთაგანი. პეტრე კროპოტკინთან, ელიზე რეკლიუსთან, ჯეიმს გილიომთან და სხვებთან ერთად იგი მიეკუთვნებოდა მსოფლიო ანარქიზმის ელიტას. ვარლამ ჩერქეზიშვილის, ან როგორც მას უფრო იცნობდნენ – "ჩერქეზოვის” ხელმძღვანელობით ეწყობოდა ანარქისტული ინტერნაციონალის საერთაშორისო კონგრესები, კონფერენციები; არსდებოდა ჟურნალ-გაზეთები და გამოცემები; ქართველი მოღვაწის ნაწერები ხშირად ქვეყნდებოდა მსოფლიოს მრავალ ენაზე, მათგან განსაკუთრებული პოპულარობით სარგებლობდა ორი ნაშრომი: "ფურცლები სოციალიზმის ისტორიიდან” და "ინტერნაციონალის წინამორბედები”. ეს წიგნები თავდაპირველად 1896 წელს პარიზში და 1899 წელს ბრიუსელში გამოქვეყნდა, ფრანგულად, ხოლო შემდეგ სწრაფად ითარგმნა ინგლისურ, იტალიურ, ესპანურ, რუსულ, აგრეთვე: ჩინურ და იაპონურ ენებზე.

სულხან-საბა ორბელიანი (დ. 24 ოქტომბერი/4 ნოემბერი, 1658, ტანძია, ახლანდელი ბოლნისის მუნიციპალიტეტი — გ. 26 იანვარი/ 6 თებერვალი, 1725, მოსკოვი, რუსეთი) — ქართველი მწერალი, მეცნიერი, პოლიტიკური მოღვაწე.