8:52 PM და ჩვენ ნაცრისფერ სამყაროში | |
მახსოვს წამები როგორ გარინდდა და სიყვარული თავდახრილი როგორ წავიდა. მგონი ნაცრისფრად ისევ გაწვიმდება, მგონი მონატრება ისევ გამიღიმებს. ვიცი ჩემი სახე უკვე გავიწყდება, ალბათ შენი გული აღარ გამიფიქრებს. შენთან მომიყვანენ ცივი ქარები, ჰორიზონტივით ნელა ვბუნტდები. ჰეი! გახსენი გულის კარები! ნუთუ არ გესმის? სახლში ვბრუნდები. დრო კი მეუბნება, იცი? ცულელი ხარ. მისთვის სულერთი ხარ. მაგრამ ფიქრებში მომავალს ვაფერადებ და დოს კი არა გულს ვუყურადებ. ვიცი ერთ დილას გაგეღვიძება, გეტყვი მიყვარხარ და გაგეღიმება. | |
|